სამეგრელოში სანეფო სუფრისთვის, ქორწილის წინა დღეს ,,სარიტუალო პურს და ჭვიშტარს“ აცხობდნენ,რომლებიც სპეციალური დანიშნულების იყო. რიტუალური პურების დაცხობა ყველას როდი შეეძლო. მთელს ,,სამოხიოში“ რამდენიმე ქალი თუ იქნებოდა ამ საქმეში დახელოვნებული, რის გამოც მათ დიდი პატივით ეპყრობოდნენ. დღევანდელ გადაცემაში აღწერილია როგორ მზადდებოდა, რამდენი სახის პური ცხვებოდა და რა იყო ამ ტრადიციის მთავარი აზრი.

სამეგრელოში, პრაქტიკაში იყო და დღესაც მოქმედებს ურთიერთდახმარების ორი ძირითადი ფორმა: შრომითი ურთიერთდახმარება და მატერიალური ურთიერთდახმარება. შრომით ურთიერთდახმარებაშიც გამოიყოფა ორი სახე: ,,მეხვარა“( დახმარება) და ,,ნინალუა“ (მომსახურება). დღევანდელ გადაცემაში დეტალურადაა აღწერილი რას გულიხმობს ეს ორი და რას სახის სამუშაოები სრულდებოდა საჭიროების შემთხვევაში.

სამეგრელოს ეთნოგრაფიულ ყოფაში დაცულია ერთი უბრალო ტრადიცია, რომელიც ,,ხოზოკონის“ სახელითაა ცნობილი. ხარშავდნენ ყველიან კვერებს და ერთ კვერში, რომელსაც ,,ხოზოკონი“ ერქვა, ჩაატანდნენ კაკლის ჩხირს და ვისაც ეს კვერი ერგებოდა მისთვის იქნებოდა ის წელი განსაკუთრებულად კარგი. დღევანდელ გადაცემაში საუბარია,  ვინ მონაწილეობდა და რას მოიცავდა შეშის კვერიანი რიტუალი, რა დანიშნულება ქონდა და რა წესები იყო მკაცრად დაცული.

სამეგრელოში ფართოდ გავრცელებულ მოვლენას წარმოადგენდა რომელიმე გარდაცვლილი ნათესავის ( დედის,მამის,შვილის,ძმის ან დის),,მონაცვლის“ აყვანის ჩვეულება,რომელიც სრულდებოდა საინტერესო რიტუალით და მას ,,ომორგულაე